Çekilip de insanlar evine Akşam olunca Kaplar içimi bir başka hüzün Yanımda olmayınca Odama çekilip de duvarlar arasında Yapayalnız kalınca Çayım demlenirken sobanın üstünde Efkar basınca Çaresizliğime ağlarım Saatlerce hıçkıra hıçkıra ağlamaktan Gözlerim morarınca Şu hâlime eyvah deyip Saçımdaki son teli koparınca Anlatılmaz bir derde düşüp İçten içe yanınca Çaresizliğime ağlarım Her ne kadar gülse de yüzüm Ağlar seni seni düşünmekten özüm Hoş sesini duymayınca Kalem elden düşüyor Gönülde sen olunca Yazılacak kelime bulunmaz Bir an aklımda olmayınca Söylenecek söz bulunmaz Bir an seni anmayınca Çaresizliğime ağlarım Ender Aydoğan