edebiyatzamanım

ÖRNEK ÖĞRETMEN: SAKALLI CELAL Sakallı Celal, bir paşanın oğlu olarak dünyaya gelir. Babası, Denizcilik Bakanı'dır... Yaşıtları oyuncaklarla oynarken o kendi kendine harfleri öğrenerek ev halkını şaşkına çevirir. İlkokul çağında konaktaki odasından çıkmaz, durmadan deniz lisesine giden abilerinin kitaplarını okur. Babasının "Henüz yaşın küçük" demesine direnerek Fransızca dersleri aldırmalarını sağlar. Kısa zamanda mükemmel derecede Fransızca öğrenir... 1896 senesinde dönemin en iyi eğitim veren okulu olan Galatasaray Lisesi'ne yazılır. Fransızca'yı çok iyi bildiği için hazırlık okumasına gerek kalmaz. Derslerinde olağanüstü başarılar elde eder ve aynı okuldaki abisi Nihal'i geçmeye çalışır. Bu sırada subay olan diğer abisi Cemal'in, padişahın despot yönetimine baş kaldırdığı için Beyazıt meydanında asılacağını duyar. Korkuyla meydana koşar, asılanlar arasında abisi yoktur fakat, ömür boyu sürgüne gönderilir. Bu Sakallı Celal için ilk travmad

SEMAİ On birinde bir yâr sevdim, Taze açmış güle benzer. On ikide şeker, şerbet, Oğul vermiş bala benzer. On üçünde gözün süzer, Zülfünü gerdana dizer, Kargı, kamış gibi uzar, Boyu selvi dala benzer. On dördünde bedir bedir, Dostunun ikrarın güder, Nere çeksen ora gider, Boynu toklu kula benzer. On beşinde yaşar yaşın, Her örnekten bağlar başın, Tenhalarda arar eşin, Tez alışkın tele benzer. On altıda kurt bilekli, Ünler de Hakk’a dilekli, Sağrısı yeşil örekli, Esen poyraz yele benzer. On yedide deli dolu, Hiç bilmez gittiği yolu, Has bahçenin gonca gülü, Kız turnada tele benzer. On sekizde göçer göçü, Kız oğlanda bulur suçu. Gelinin ibrişim saçı, Kızıl altın tele benzer. On dokuzda olur hasta, Zülüfleri deste deste. Gelin şeker, şerbet tasta, Kız petekte bala benzer. Naçar Karac’oğlan, naçar, Aşkın kitabını açar. Yirmisinde vakti geçer, Geçmez akça pula benzer. Karacaoğlan